मला न माझं मत मांडायचंय. आता मत मांडायचं म्हणजे काहीतरी पोट तीडकीनं न आवडायला पाहिजे! त्याशिवाय कसं मत मांडणार? मग आता मला आजू बाजूला बघायचंय आणि शोधायचंय की what can I hate! आणि ते कळलं की मग मी ते मत प्रखरतेने मांडायचंय. माझ्यामधला जागृत सुजाण नागरिक जागा करणार. पुढचं सोपं असतं. आपण असं केलं पुढच्याला खो मिळतो. तोही तेच करतो. काहीतरी solid हेट करत बसायचं. विषय असतात की खूप. त्याला कुठं तोटा आहे? आणि आपण तयार करू शकत नाही असं थोडीच आहे? किसका फाट्या, किसका तुट्या?
ज्या हिरीरीनं लोकं केजरीवाल विरोधी लिहितात, मोदीविरोधी लिहितात, सत्यमेव जयते विरोधी लिहितात, किंवा अगदीच मागे जाऊन, गांधी आणि नेहरू विरोधी लिहितात, त्या सगळ्याचच नवल करावं तितकं थोडं आहे!
हल्ली हे मला दररोज आठवतं. टीम मिन्चीन नव्हता का म्हणाला
दुर्दैवी आहे पण कदाचित खरं आहे. आपण खरच करतोय न असं? स्वतःचं अस्तित्व दाखवून देण्यासाठी आपल्याला कशाचा तरी तिरस्कार करायची का गरज लागावी? एखाद्याला शिक्षा द्यायला, दोषी ठरवायला, आपण इतके का आतुर कसे झालोत? "Share it with your friends if you are a true Indian" हे एवढंच पुरतं आपल्याला? आणि मग आपण आपल्या कोर्टात निकाल लावून टाकतो. प्रत्येकाला ज्या रेटने दोषी ठरवतोय आपण, त्याची भीती कशी वाटत नाहीये, याचं नवल वाटतंय मला. चांगलं करणाऱ्यान, १०० नाही १०१ टक्के चोख असलंच पाहिजे हा तर आपला खूप जुना नियम आहे. आणि १०१ टक्के चोख नसेल तर जी काही चांगुलकी असेल ती त्यानं गुंडाळून ठेवावी कारण मग आम्ही आमच्या चहा नाष्ट्याबरोबर त्याचे लचके तोडत बसणार.
इतकं काही, इतक्या कोणा कोणाबद्दल बोलतो यार आपण. तेही बिनदिक्कत! आपली मतं. आपले शब्द. आपल्यासाठीच बोथट नाही का बनलेत? कशाचच काही वाटत नाही. आणि हे सगळेच करतो आपण, एका मागो मग एक. एकामागून एक अनुकरणच करत बसायचं असेल तर देवानं आपल्याला माणूस का बनवलं असावं? विचाराच्या केवळ चकल्याच पडायच्या असतील, तर विचार करण्याची कुवत आपल्याला का दिली असेल?
आपल्या पुढच्या पिढीसाठी आपण hope तयार करतोय का? आजू बाजूच्या चांगल्या गोष्टी हुडकून त्यांना उचलून धरायचं शिकवतोय का?
मला चांगल्या गोष्टींबद्दल लिहायचंय. बोलायचंय. मला चांगल्या गोष्टी शोधायला शिकायचंय आणि मला जमलं तर बाकीच्यानाही शिकवायचंय.
आज होळी आहे. बघू या आपल्यातल्या बुऱ्या गोष्टीना कडी लावता येते का?
Happy Holi.
ज्या हिरीरीनं लोकं केजरीवाल विरोधी लिहितात, मोदीविरोधी लिहितात, सत्यमेव जयते विरोधी लिहितात, किंवा अगदीच मागे जाऊन, गांधी आणि नेहरू विरोधी लिहितात, त्या सगळ्याचच नवल करावं तितकं थोडं आहे!
हल्ली हे मला दररोज आठवतं. टीम मिन्चीन नव्हता का म्हणाला
... And I see it all the time online, people whose idea of being part of a subculture is to hate Coldplay or football or feminists or the Liberal Party. We have tendency to define ourselves in opposition to stuff
दुर्दैवी आहे पण कदाचित खरं आहे. आपण खरच करतोय न असं? स्वतःचं अस्तित्व दाखवून देण्यासाठी आपल्याला कशाचा तरी तिरस्कार करायची का गरज लागावी? एखाद्याला शिक्षा द्यायला, दोषी ठरवायला, आपण इतके का आतुर कसे झालोत? "Share it with your friends if you are a true Indian" हे एवढंच पुरतं आपल्याला? आणि मग आपण आपल्या कोर्टात निकाल लावून टाकतो. प्रत्येकाला ज्या रेटने दोषी ठरवतोय आपण, त्याची भीती कशी वाटत नाहीये, याचं नवल वाटतंय मला. चांगलं करणाऱ्यान, १०० नाही १०१ टक्के चोख असलंच पाहिजे हा तर आपला खूप जुना नियम आहे. आणि १०१ टक्के चोख नसेल तर जी काही चांगुलकी असेल ती त्यानं गुंडाळून ठेवावी कारण मग आम्ही आमच्या चहा नाष्ट्याबरोबर त्याचे लचके तोडत बसणार.
इतकं काही, इतक्या कोणा कोणाबद्दल बोलतो यार आपण. तेही बिनदिक्कत! आपली मतं. आपले शब्द. आपल्यासाठीच बोथट नाही का बनलेत? कशाचच काही वाटत नाही. आणि हे सगळेच करतो आपण, एका मागो मग एक. एकामागून एक अनुकरणच करत बसायचं असेल तर देवानं आपल्याला माणूस का बनवलं असावं? विचाराच्या केवळ चकल्याच पडायच्या असतील, तर विचार करण्याची कुवत आपल्याला का दिली असेल?
आपल्या पुढच्या पिढीसाठी आपण hope तयार करतोय का? आजू बाजूच्या चांगल्या गोष्टी हुडकून त्यांना उचलून धरायचं शिकवतोय का?
मला चांगल्या गोष्टींबद्दल लिहायचंय. बोलायचंय. मला चांगल्या गोष्टी शोधायला शिकायचंय आणि मला जमलं तर बाकीच्यानाही शिकवायचंय.
आज होळी आहे. बघू या आपल्यातल्या बुऱ्या गोष्टीना कडी लावता येते का?
Happy Holi.
