तर सीरियाचा पोरगा आणि युरोपची पोरगी

(तुम्ही आत्ताच्या जनरेशनचे असाल तर ही स्टोरी तुम्हाला आवडेलच. तुम्ही निरूपा रॉय, अमिताभ बच्चन वगैरे जनरेशनचे असाल तरीही ही स्टोरी तुम्हाला आवडेल. लक्ष दे के वाचो. वापीस एक बर जरूर पढोगे. ये अपना प्रॉमिस! फक्त एंडपर्यंत वाचनेका!)

एक सीरियाचा पोरगा परदेशात जातो. तिकडे एक युरोपिअन पोरगी पटवतो. दोघे एकाच युनिवर्सिटीमध्ये असतात. पुढे दोघांच्यात लव्ह होतं. पण लडकीके बापको रिश्ता नामंजूर असतो. "एक मुसलमानसे शादी करेगी!!!" असं म्हणून तो रिश्ता झिडकारून लावतो.

पोरगी म्हणते "मगर मै उसके बच्चेकी माँ बनने वाली हू!"

पोरगीला वाटतं आता सुटेल सगळं कोडं.

पण कुठलं काय? इकडे सिरीयाचा पोरगा म्हणतो, "हम अभी जवान है. हमे और जिना है. मै किसी बंधनमे नही बंधना चाहता! तुम बच्चा गिरा दो!"

झाला का झोल? पण युरोपची पोरगी बिलंदर. तिला तिच्या प्यारवर लयी विश्वास. तिचा बाप मरायला टेकलेला असतो. ती म्हणते. "मी बाळाला जन्म देणारच. क्या पता? बाप गेल्यावर नंतर आपण अपने सच्चे प्यारको परत बोलवू शकू." ती अजून प्यार मध्ये असते म्हणून तिला असले disastrous प्लान एकदम लॉजिकल वाटतात. ती मुलाला जन्म देते.

पण पुढे काही होत नाही. सिरीयाचा पोरगा निघून जातो. बाप काही वेळेत मरत नाही. आणि जन्माला आलेलं पोर देऊन टाकायला लागतं. (बच्चनच्या पिच्चर सारखं इथं सिनेमाच्या पाट्या पडू शकतात आणि त्यात सगळी पोरं मोठी होणार आणि आई बाबा म्हातारे. पण तुरतास तो मोह टाळू).

कालांतरानं बाप मारायचा तो मारतोच. मग सिरीयाचा पोरगा सच्चे प्यार की पुकार ऐकून परत येतो. मुलगी खुश होते. "मुसलमान हुआ तो क्या हुआ? यही मेरा सच्चा प्यार" म्हणून लग्न करून टाकते. त्यांना मग एक छान मुलगी होते. (इथेही पाट्या पडू शकतात. पण तरीही नकोच. अजून जरा पुढे जाऊ). त्यांची मुलगी पाच वर्षाची होते तोवर सीरियाच्या मुलाचं आणि युरोपच्या पोरीचं फाटायला लागतं. सिरीयाचा मुलगा (परत) सगळं सोडून निघून जातो. म्हणतो मी आता हॉटेल काढणार (म्हणजे इंग्रंजीमध्ये restaurant काढणार). फलाफलचे रॅप विकायला लागतो. आयटीचं लयी मार्केट आहे म्हणून तिकडच्या मोहल्ल्यामध्ये जाऊन दुकान टाकतो. एक नाही तर मग दुसरं. दुसरं नाही तर तिसरं. असं करत जमेल तसं काहीतरी करू लागतो. इकडे युरोपची पोरगी हिम्मत नही हारती! आपल्या मुलीला घेऊन एकटी संसार पुढे ढकलत राहते. आपल्या देऊन टाकायला लागलेल्या मुलाची आठवण काढत राहते.

आता इथे पाट्या पाडू ...! आणि यामध्ये सगळी मुलं मोठी झाली आणि सगळे मोठे म्हातारे झाले ... असं मानू. चहापाणी पिऊन यायचं तर येऊ शकता आता.

मुलं मोठी होऊन काम धाम करायला लागतात. देऊन टाकायला लागलेला मुलगा software मध्ये काहीतरी करायला लागतो. नंतर झालेली मुलगी नॉवेल वगैरे लिहायचा प्रयत्न करत असते. पण software वाल्याला माहिती नसतं की उसकी एक बेहेना है. आणि नॉवेल वालीला माहिती नसतं की उसका एक भाई है!! दोघांच्या आयुष्यात प्रोब्लेम कमी असतात म्हणून ते आपापले आई वडील शोधण्याचं कार्य आलटून पालटून हातात घेतात. पहिल्यांदा सुरु करतो software वाला! तो थेट डिटेक्टिवच लावतो मागे. डिटेक्टिवला आई बाप मिळत नाहीत. पण डिलिवरी केलेला डॉक्टर सापडतो (अनुपम खेर टाईप उसूल वाला माणूस). Software वाला मुलगा त्याला जाऊन विचारतो, "बताओ मेरे माँ बाप कौन है? बताओ? बताओ?" डॉक्टर शांतपणे म्हणतो, "बेटा. मेरे उसूल मुझे इजाजत नही देते की मी तुम्हे मेरे पेशंट की identity बताऊ! चाहे वो तुम्हारे मा बाप ही क्यू न हो!"

वाजल्या का शिट्ट्या!?

Software वाला मुलगा दार धडाम करून निघून जातो. डॉक्टरके अंदरका इन्सान जाग उठतो. तो एक पत्र लिहितो आणि बायकोकडे देतो. पाकिटावर लिहिलेलं असतं की "मी मेल्यावर हे पत्र software वाल्या त्या मुलाला दे."

मग लगेच सोयीसाठी डॉक्टर मरतो पण. त्याची विधवा पत्नी software वाल्या मुलाला शोधते आणि म्हणते की "उन्होने ये तुम्हारे लिये छोडा है!"

पत्र उघडल्यावर software वाल्या मुलाच्या डोळ्यासमोर आपले तरुणपणीचे माँ बाप येतात. पत्राच्या शेवटी माँचा पत्ता असतो. Software वाला मुलगा लगेच software चं काम बाजूला ठेवून थेट त्या पत्त्यावर जातो. दार उघडतो आणि म्हणतो, "माँ!! मै आया हू!" माँच्या डोळ्यातून ढळाढळा अश्रू येतात. तिला कळतं हाच तो आपला देऊन टाकायला लागलेला मुलगा! मुलगा आजूबाजूला बघतो. "पिताजी नजर नाही आ रहे?" असं म्हणे तोपर्यंत त्याला कळतं की पिताजी म्हणे परत आलेले पण मग परत सोडून गेले. मग त्याला राग येतो. पण मग माँ म्हणते की "तुम्हारी एक बेहेनभी है! चलो तुम्हे मिलवाती हू!" बरासोके बिछडे हुये बहिण भाऊ मग भेटतात! युरोपच्या पोरीला की जी आत्ता माँ असते, तिलाही भरून येतं.

आता नॉवेलवाल्या मुलीला आपल्या भाई सारखी हौस येते पिताजी शोधण्याची. पिताजी शोधणे हा त्यांचा आता फॅमीली गेम झालेला असतो. (सुरज बडजात्या च्या सिनेमामध्ये असतात न फॅमीली गेम्स तसं). पण Software वाला मुलगा म्हणतो. "मुझे नाही मिलना उनसे. उन्होने मुझे स्वीकार करनेसे मना किया. उनकी मजबुरी थी. पर उन्होने तुम्हे ५ साल की उम्रमे छोड दिया! ये मै बर्दाश्त नही कर सकता! मुझे वचन दो की तुम उन्हे मेरे बारेमे कभी नही बताओगी!"

वाचन बिचन देऊन, नॉवेलवाली मुलगी मग एकटी शोध सुरु ठेवते. तीपण डिटेक्टिव मागं लावते. तिला आपले फलाफल विकणारे वडील सापडतात. ते आता वेगळं कुजीन विकत असतात. ती तडक आपल्या वडिलांना भेटायला जाते. सिरीयावला पोरगा सिरीयल entrepreneur सारखा सिरीयल restaurant वाला झालेला असतो. आपली मुलगी बघून जरा भावूक होतो. तिला हिस्टरी सांगू लागतो. "तुम्हारे पेहले हमारा एक और बेटा भी था!" नॉवेलवाली मुलगी उगाच माहिती नसल्यासारखं करून विचारते, "क्या मेरा भाई था? अब कहा है वो??". सिरीयाचा बाप म्हणतो, "वो अब कभी वापीस नाही आयेगा. वो चला गया. तुम उसे भूल जाओ" नॉवेलवाली मुलगी काही म्हणत नाही. पुढे तो आपल्या सिरीयल restaurant गीरी बद्दल सांगू लागतो. त्याच्या मेडीटेरेनिअन कुजीनवाल्या restaurant बद्दल पण सांगतो. (म्हणजे मराठीमध्ये फलाफलचं दुकान). "तुम्हे वहा आना चाहिये था. सगळे आयटी वाले भारी लोक तिकडे यायचे. एक software वाला मुलगा तर खूप टीप पण द्यायचा." नॉवेलवाल्या मुलीची ट्यूब चमकते. तिला कळतं की जसं कभी ख़ुशी कभी गम मध्ये सारूक आणि ह्रितिक नकळत रस्त्यावर एकमेकांच्या बाजूने गेलेले, तसं आपला नुकताच सापडलेला software वाला भाऊ जेव्हा चकाट्या पिटायचा, तेव्हा तोही नेमका याच हॉटेलमधून फलाफल खायला यायचा! म्हणजे वो अपने बाप से मिल चुका है!!! पर उसको मालूम नाही है!!!!! पण दिलेल्या वचनमुळे ती काही बोलत नाही.

ती टाटा बाय बाय करून बाहेर जाते आणि कॉईन बॉक्स वरून फोन लावते. भावाला सांगते. "हा भैय्या!! वो फलाफलवालेही ही हमारे पिताजी है!!"

Softwareवाला भाऊ चाट पडतो. त्याला आठवतं. तो म्हणतो. "हा. मुझे वो restaurant याद है. उसके मालिकसे भी मिला हू मै. शायद हमने हात भी मिलाया है! हा मुझे याद है!!" पण पुढे म्हणतो की "पर मुझे अभीभी कोई इंटरेस्ट नही है उनसे मिलनेमे. उनको मेरे बारे मी मत बताओ!!"

आली का पंचाईत? नॉवेलवाली बहिण काही न बोलता निघून जाते.

पुढे दोघे बहिण भाऊ खूप प्रसिद्ध होतात. आणि एक चतुर इंटरनेटचा ब्लॉगर उंगली करतो. तो उगाच निष्कर्ष लावतो की या नॉवेलवाल्या मुलीचा हा जो फलाफलवाला बाप आहे त्यांनच या software वाल्या मुलाला जन्म दिलाय!! हय गय न करता तो थेट हे त्याच्या ब्लॉगवर टाकतो पण. म्हणतो फ्रीडम ऑफ एक्स्प्रेशन आहे. मला वाटलं. मी टाकलं.

सिरीयाचा बाप ते वाचतो. तो नॉवेलवाल्या मुलीला विचारतो. ती म्हणते. "हा पिताजी. वोही आपका खोया हुआ बेटा है. ... मगर शायद, उसको आपसे नाही मिलना है!!"

...आणि मग ते परत कधीच एक मेकाला भेटत नाहीत!!!

संपली गोष्ट!

पुढे नॉवेलवाल्या मुलगीचं नॉवेलसाठीचं स्ट्रगल संपतं. ती एक नॉवेल आपल्या software वाल्या भावावर लिहिते. नंतर दुसरं फलाफल वाल्या बापावर लिहिते. सेट्ट!

युरोपची पोरगी तिच्या आईवाल्या रोलमध्ये आयुष्यभर बऱ्याचदा सॉरी सॉरी म्हणत राहते.

सिरीयाचा पोरगा हॉटेलं बदलत राहतो.

Software वाला मुलगा किरॅनिस्ट असतोच. तोही कधी आपल्या पिताजीका मुह नाही बघत. मात्र माँ च्या टच मध्ये राहतो.

हे लिहिल्यावर मला एकदम ज्ञानेश्वर लेवलचं काम केल्यासारखा आगाऊ फील आलाय. एखादं अवघड पुस्तक सर्वसामान्यांना समजेल अशा भाषेत सांगण्यापेक्षा पवित्र काम ते आणखी काय? तुम्हाला काय वाटलं ड्रामा फक्त सिनेमामधेच असतो का काय?

आता प्रमुख कलाकारांची ओळख.

नॉवेलवाली मुलगी म्हणजे मोना सिम्पसन

सिरीयाचा पोरगा म्हणजे अब्दुलफताह जानदाली

युरोपची पोरगी म्हणजे जोआन सिम्पसन

Software वाला मुलगा म्हणजे स्टीव जॉब्स.

इसाक वाटरसन शप्पथ सगळं खरं लिहिलंय. ५ पैशाचा मसाला सोडला तर हे सगळं असं आणि असंच झालेलं. आता परत वाचो गोष्ट मग लिंक लागेल. नाहीतर जॉब्सचं पुस्तक वाचो. आपण मनाचं काही टाकत नाही.

तळटीप. जॉब्स वर हॉलीवूडनं दोन सिनेमे काढले. पण हा प्लॉट कसा काय सोडला देव जाणे!! बॉलीवूडनं सिनेमा काढला असता तर पहिला या विषयावर काढला असता. आणि सुरज बडजात्या आणि रमेश सिप्पी वगैरे लोकांनी कॉपी राईट वायोलेशनची केस पण केली असती!